Sezon 2 Rozdział 30

*Cami
Maxi? Czego on oczekiwał?
- Spotykasz się z Diego?
- A co cię to obchodzi?
- Nic.
- Maxi weź.
- Co? Ja tylko pytam.
Spojrzałam na niego wzrokiem ,,o jezu ale ty jesteś głupi, odwal się"
- Nie, nie jestem z nim. A co cię to?
- Tylko pytam.
Westchnęłam, bo po co pytał? Proste: Kocha mnie. Ale nigdy nie będziemy razem, bo jak znów mnie zdradzi?
Później usiadłam, a ktoś dotknął mojego ramienia. Kto? Violetta.
- Ja Camilla przepraszam.
- Co ci to da? - poszłam sobie. Do domu.
Po drodze spotkałam Diego, a on powiedział:
- Siema.
- Czego?
- Ale z ciebie sexy laska!
- Spadaj.
Ominęłam go jakby niby nic. Mam takiego pecha.
Szłam sobie dalej zamyślona. Wpadłam na Leona.
- Przepraszam, Leon.
- Nic się nie stało. W porządku?
- Tak. Wracasz z przedstawienia?
- Dokładnie. Widziałaś Violettę? - westchnęłam, bo przecież się z nią pokłóciłam.
- Tak, jeszcze jest w teatrze.
- Co jest?
- Nie, nic.
Poszłam dalej. Pomyślałam sobie: Violetta to ma szczęście we wszystkim. W chłopakach, w przyjaciołach. A ja? W nikim.
W domu rzuciłam się na kanapę, zdrzemnęłam się. Wstałam cała zapłakana, bo śniło mi się coś okropnego. Przypomniał mi się tamten dzień. Nikomu o nim nie powiedziałam.
Ktoś zapłukał do drzwi. To Francesca; Byłam niesamowicie wkurzona na nią i Violettę. Bo przecież to wszystko to tylko jej wina.
- Hej Cami. Pogadamy?
- Okej.
Nie spodziewałabym się tego:
- Przeprosiłabyś Violettę. ona płacze.
- Co?
- Przeproś ją.
- To ona powinna przeprosić mnie.
- Co ty gadasz - Francesca zrobiła minę ,,jak zawsze kłamie"
- Ja? Nic. Ja przynajmniej nią nie jestem.
- No co ty. Ja mam cały czas pecha. Nie mogę opanować fryzury. - Co to jej problem?
- Francesca dość! Ty masz taki problem? To nie ty miałaś fajną przyjaciółkę, która zaczęła przyjaźnić się z inną. To nie ty masz przyjaciela, w którym się kochasz. To nie ty nie dostałaś się do You-mix'u. To nie ty zostałaś... Nie powiem tego! Albo wiesz? Powiem! To nie ty zostałaś zgwałcona.

Koniec
Sorka że krótki