Sezon 2 Rozdział 14

*Maxi
Szukaliśmy Camili i bez skutku. Dołączyła do nas Violetta.
Następnego dnia zadzwonił do mnie policjant.
Ja: Halo
Policjant: Dzień dobry
J: Dzień dobry z kim rozmawiam?
P: Maximiliano Ponte?
J:Tak
P: Mówi policjant w sprawie Camili Torres.
J: Znaleźliście ją?
P:Tak
J: Gdzie ona jest?
P: Na posterunku. Rodzice zostali poinformowani a pana zapraszamy na komendę.
J: Ale Camila tam też jest?
P: Właśnie przyjechali po nią rodzice.
J: Dobrze będę za 20 min.
P: Do widzenia
J: Do widzenia.
Szybko pobiegłem do Francesci i razem z nią odwiedziliśmy posterunek. Na szczęście Cami się znalazła.
Na posterunku
Chciałbym zadać panu kilka pytań.
- Mi też? - spytała Fran
- Pani jest jej przyjaciółką?
- Tak.
- To panią też przesłuchamy.
Policjant zadawał następujące pytania. Sam siedziałem z nim w gabinecie, a Fran czekała na swoją kolej.
- Muszę pana o coś spytać. Wiedział pan, że Camila Torres wpakowała się w tarapaty?
- Jakie dokładnie?
- Chodziła na jakieś nocne imprezy ze złym towarzystwem, które handlowało narkotykami.
- Nie wiedziałem o tym. I ona je kupowała?
- Nie. Sami dawali jej za darmo.
- Co się z nią stało.
- Powiedziała podczas przesłuchania, że nie chcę jej się żyć. Chciała popełnić samobójstwo.
- W jaki sposób?
- Chciała aby to towarzystwo ją zabiło.
- Ale tego nie zrobiło?
- Nie. Nie zgodzili się, a ona miała w dłoni pistolet, którym postrzeliłaby się, jednak znaleźliśmy ją w porę.
- Gdzie była?
- Na cmentarzu.
- O Boże. Jak ją znaleźliście?
- Przypadkowo. Niestety będzie miała terapie z psychologiem.
- Dobrze dziękuje za informacje. To wszystko?
- Tak. Dziękuje do widzenia.
Wyszedłem z sali następnie Francesca weszła. Zajęło jej tam 10min, w czasie gdy ja byłem niecierpliwy.
- Boże Maxi! - z płaczem mnie przytuliła.
- Co się dzieje?
- Ona przecież zabiłaby się.
- Wiem. Musimy do niej jechać. Najlepiej jak Violetta też.
- Chodźmy.
Pojechaliśmy najpierw po Violettę, a później do Camili.
Na klatce schodowej
- Dryn, dryn - dzwonił dzwonek do drzwi.
- Camila wiemy, że tam jesteś! - krzyczała Francesca. - Otwórz.
Camila podeszła do drzwi, jednak ich nie otworzyła tylko przez nie rozmawiała.
- Czego chcecie?
- Wejść. Jak się czujesz?
- Źle jak tu stoicie.
Poszliśmy więc nie chcieliśmy jej martwić.
Ja poszedłem do sklepu na przeciwko kupić coś do picia. Gdy wracałem usłyszałem rozmowę Violi i Fran.
V: Francesca źle zrobiłyśmy
F: Źle to mało powiedziane.
V: Nie powinnyśmy się tak zachowywać. Nie wiedziałam, że Camila tak cierpi....
F: Ja też nie. Nie zdawałam sobie sprawy z sytuacji.
Doszedłem do nich.
- Co jest? - spytałem.
- To jest! - Francesca wskazała palcem. Zauważyła Camilę postanowiliśmy ją śledzić. Znaleźliśmy się przed jakimś klubem. Była ubrana jak jakaś..... nie ważne.

Stała z jakimś facetem. Podbiegliśmy do niej:
- Camila! Zwariowałaś? - spytała Francesca
- Co wy tu robicie?
- Stoimy!
- Czego chcecie!
- Porozmawiać.
- Ze mną?
- Tak.
- Jakaś nowina....
- No co ty? Camila obudź się....
- Idźcie stąd. Jeszcze was tu mi brakowało. Przyjaciele na pięć minut...
- Nigdy! Cami o co ci chodzi?
- Francesca spadaj. Nie obchodziłam cię od zawsze więc teraz też nie muszę. Nie chcę mieć takich przyjaciół! Rozumiesz?! - powiedziała. Z oka Fran spłynęła łza. Szczerze to się jej nie dziwie. W końcu to Camila ją uraziła.
- Dobrze. Masz rację! Nie powinnam się tobą interesować. Ale najbardziej żałuję, że kiedyś się z tobą przyjaźniłam.
- I wreszcie to z siebie wydusiłaś. Myślałam, że będziesz to ukrywać w sobie na zawsze! - Camila powiedziała a Francesca pobiegła, za nią Violetta.
- Wiesz co Camila? Myślałem, że z ciebie to porządna dziewczyna, ale najwidoczniej się myliłem!
*Cami
Tym razem przesadził... Co do Francesci się nie myliłam, ale co do niego?!
- Jak możesz tak mówić?!
- Po prostu! Camila powiedz co się z tobą dzieje?!
- Frank, zostaw nas - powiedziałam do Franka właściciela klubu.
- Nie rozumiem cię.
- A ja ciebie. Francesci też nie, Violetty też nie... Ciebie też nie!
- Popełniasz największy błąd swojego życia.
- Nie Maxi, to ty popełniasz.
- Ja? Niby jaki?
- Mówisz, że powinniśmy być przyjaciółmi. Ale ja tak nie mogę! Kiedyś się spotykaliśmy. Teraz nie, a ja nienawidzę takich przyjaźni po związku. Bo to nie ma sensu.
- Czyli czujesz coś do mnie?
- Tak. - Uciekłam. Maxi tak stał jak słup, widocznie go zatkało. Specjalnie to robię, żeby ich sprowokować. Chcę pokazać, że bez nich jestem szczęśliwa. Niech żałują tego co zrobili.
*Maxi
Pobiegłem za dziewczynami do mnie dołączył Diego.
- Maxi cześć.
- Cześć.
- Słyszałem o Camili wszystko okej?
- Na szczęście... Niestety jej wizerunek nie jest okej. - powiedziałem.
Francesca i Violetta się wróciły.
- Maxi co ci powiedziała Camila? - spytała Violetta
- Że czuje coś do mnie i że nie wierzy w przyjaźnie po związku. Powiedziała, że straciliśmy ją...
- O Boże.
- Tysiąc problemów w jednym miesiącu. Może ona jest....
- Nie!- krzyknął Diego.
- Co jest?
- Zobaczcie tam! - Diego wskazał w stronę lasu, a tam była Camila, która pistoletem dotykała głowy.
- Camila! - krzyknąłem. - Nie rób tego! - powiedziałem. Niestety było za późno... Camila strzeliła...
Koniec rozdziału 14
Mam nadzieję, że się podobało czekam na pozytywne opinie.