2.Unikanie niczego nie rozwiąże

Oczami Camili

Siedziałam tak i rozmyślałam. W pewnej chwili weszła Szczochmen. Wstałam.

- Camila musimy pogadać. 

Szybko wstałam. 

Oczami Maxiego

W tym samym czasie

Siedziałem w studiu z Natalią. Było fajnie do puki nie... Ludmiła.

- Hej Natalia! Miałaś mi pomalować paznokcie, na dodatek poprawić fryzurę. Randka z Federico nie może się zmarnować. - Mówiła to jednocześnie piłując sobie paznokcie. Ta dziewczyna myśli tylko o sobie.

- Dobra idę! - Jak Naty to powiedziała to myślałem że ją trzapne. Od kiedy się spotykamy to wcale nie ma dla mnie czasu.

- Jak to idziesz? Natalia. - Naty nie miała nawet czelności spojrzeć mi w oczy. Powiedziała jedynie przepraszam i poszła. Siedziałem tak i zobaczyłem Camilę szła.

- Hej Cami. - powiedziałem a ona spojrzała na mnie i mi pomachała. 

- Ja Maxi teraz muszę... no iść do Pabla.

- Pójdę z tobą. - powiedziałem a ona zrobiła się jakaś... speszona?

- Nie, nie! Ja muszę iść sama. - Camila była smutna i przede mną tego nie mogła ukryć. Coś było nie tak.

- W porządku? - spytałem, a ona kiwnęła głową i poszła do gabinetu. Skoro nie chciała rozmawiać, to trudno. Poszedłem do sali teatralnej. Zobaczyłem Leona. Podbiegłem do niego. Trzymał w ręku gitarę ale nie grał.

- Siema stary co jest? - spytałem a on nic nie mówił. Palcem wskazał na swoje gardło. Wyglądało to na... kalambury.

Po długiej męce Leon krzyknął: 

- Łasica! - Niby dlaczego on to powiedział? Miałem chyba zgadnąć! Ahh.. 

- Co łasica? Stary co to ma być? - Leon spojrzał na mnie wściekły i dodał:

- Słaby jesteś w kalambury. Chwila...

- Co?

- Czy my się... bawimy w kalambury? - W tym momencie zaczęliśmy się śmiać. Zobaczyłem Camilę, ale ona mnie unikała. Kiedy mnie zobaczyła, wróciła się. Poszła gdzieś. Postanowiłem ją śledzić. Szedłem za nią aż w końcu usiadła w parku. Przyszła Francesca usiadła obok niej. Podsłuchałem ich rozmowę.

- Hej Cami co jest? - spytała. Camila się uśmiechnęła i powiedziała:

- Nie nic. Tak sobie siedzę. 

- Wszystko w porządku? - rozmawiały tak. Na nieszczęście Francesca mnie zobaczyła. - Maxi?! - krzyknęła i się odwróciła Camila. - Znaczy... widziałaś go? - pokazywała ręką na znak, żebym sobie poszedł i tak zrobiłem.

Oczami Camili

- Tak, w studiu. - popatrzyłam na Francescę a ona się zmartwiła.

- Ej co ci jest? Nigdy się tak nie zachowywałaś. - ale co miałam zrobić powiedzieć jej prawdę? Nie, nigdy. Dowie się, ale w swoim czasie.

- Nic naprawdę. 

- Idziesz do studia.

- No nie nie bo widzisz jestem trochę (kaszel) przeziębiona. (kaszel)

- No to pa.

Zostałam sobie na ławce i zobaczyłam Szczochmena. Teraz żałuję, że tak na nią mówiłam. To pani Ludwica. No cóż, wystarczy. Zobaczyłam jak posmutniała i powiedziała:

- Chodź. Musimy już iść...

-...

******************

Siemanko :)

Napisałam na szybkiego rozdział bo nie miałam weny,

a musiałam zrobić jeszcze kilka rzeczy ^-^

Więc pytanka:

1.Dlaczego Cami tak się zachowuje?

2.Czemu unika Maxiego?

To tyle! Czekam na koment 

Next po około 3 kom.